آلودگی خوراک مرغ – معرفی ضدعفونی کننده های خوراک

آلودگی خوراک مرغ

آلودگی خوراک مرغ یکی از نگرانی های همیشگی تولیدکنندگان و مصرف کنندگان مواد غذایی با منشا دامی است. هر از چندگاهی اخباری مبنی بر آلودگی نهاده های دامی در صدر خبرها قرار می گیرد و موجب ایجاد موجی از نگرانی در جامعه می شود. در این مقاله قصد داریم در خصوص آلودگی های خوراک مرغ نکاتی را بررسی کنیم.

آلودگی های خطرآفرین برای مرغ

 

میکروب های بیماری زا چالش مهمی برای تولیدکنندگان دام، طیور و آبزیان هستند. آنفولانزای پرندگان، بیماری نیوکاسل و لارنگوتراکئیت عفونی می توانند خسارات اقتصادی قابل توجهی ایجاد کنند و در برخی موارد تولیدکنندگان کل گله را از دست بدهند، در حالی که سایر پاتوژن ها مانند سالمونلا و E. coli، مشترک بین انسان و دام هستند و برای سلامتی انسان خطرناک هستند. پاتوژن ها مسیرهای مختلفی دارند که از آنجا می توانند وارد تولیدات حیوانات شوند. ناقل‌های مکانیکی مانند منابع آب، جوندگان و حشرات، خطری را در مزارع، برای پرندگان و لانه‌ها ایجاد می‌کنند، در حالی که منابعی مانند خوراک، افراد و وسایل نقلیه، امنیت زیستی کل مجتمع‌ها و سیستمهای کشاورزی را به خطر می‌اندازند.

 

راه پیشگیری از بیماری ها در مرغ

 

عوامل اولیه که به عنوان موانع فیزیکی و پروتکل‌های پیشگیری از بیماری به طور معمول درون سیستم تعریف می‌شوند عبارتند از:

 

• واکسیناسیون گله برای جلوگیری از بیماری
• ضد عفونی کردن سیستم های آب
• ایجاد ساختمانهایی با تهویه مناسب
• جایگزینی دوره ای بستر
• ضد عفونی کردن تاسیسات بین گله ها
• خوراک بهداشتی

 

انواع آلودگی میکروبی خوراک

 

گاهی اوقات حلقه گم شده در طرح امنیت زیستی کنترل پاتوژن در مواد اولیه و خوراک با معرفی پاتوژن ها به دو روش مختلف پدیدار می شود:

یکی الودگی درمواد تشکیل دهنده خوراک یا محصول نهایی است در ابتدا کیفیت قابل قبولی داشت یا در طی فرآیند جابجایی آلوده می شود. همچنین خوراک از طریق آلودگی توسط سایر  ناقلین در مزرعه یا هنگام ورود به مزرعه آلوده می شود و به عنوان وسیله ای برای انتقال بیماری عمل می کند و دیگری الودگی مجدد بعد از فراوری و قبل از تغذیه دام یا پرنده است

نتایج تحقیقات از شیوع بیماری های تاریخی باعث شده است که خوراک به عنوان یک ناقل ویروسی شناخته شود.

دکتر مونتیلدر سال 2019 در مقاله ای اعلام کرد: پنج سال پیش، دکتر هارولدو تورو در کالج دامپزشکی دانشگاه آبرن، مطالعه‌ای را به بررسی اثر ضدعفونی‌کننده خوراک در برابر آنفلوآنزای پرندگان در خوراک مرغ منتشر کرد، ضدعفونی‌کننده خوراک آزمایش شده با ترکیبات ضدعفونی کننده دارای پارافرمالدهید ساخته شده‌ بود. این محصول به طور موثر ویروس را در خوراک غیرفعال کرد. دو سال بعد، دکتر اسکات دی و تیم خدمات دامپزشکی Pipestone به بقای ویروسی در مواد غذایی با استفاده از یک مدل انتقال فرامرزی را بررسی کرد. یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که بقای ویروس در خوراک و همچنین مواد تشکیل دهنده خوراک رخ می‌دهد. با این حال، برخی از انواع مواد و ماتریس های خوراک بهتر از بقیه قادر به حمایت این یافته ها هستند. مطالعات متعددی در طول سال‌ها، خوراک را به عنوان ناقل ارگانیسم‌هایی مانند سالمونلا، E. coli و Clostridia مشخص کرده‌اند.

 

عواقب ورود عوامل بیماری زا به مراکز تولیدی

 

برخی از پاتوژن ها باعث ایجاد علائم بالینی بیماری می شوند و توجه تولیدکنندگان و دامپزشکان را به خود جلب می کنند، برخی دیگر ممکن است باعث ایجاد علائم تحت بالینی شوند که ممکن است مورد توجه قرار نگیرند، اما در نتیجه آن ها کارایی پرندگان کاهش یافته و گله ای ایجاد می کنند که هرگز نمی توانند به پتانسیل ژنتیکی خود دست یابند.

دکتر مونتیل در مقاله خود گزارش کرد:همه کشاورزان باید با سطوحی از عوامل بیماری زا در مزرعه مقابله کنند و همیشه به دلیل قرار گرفتن در معرض عوامل بیماری زا در معرض زیان های اقتصادی دارند. مهم است که به طور مستمر گله تحت نظر بوده و هرگونه تغییر در مصرف خوراک یا آب، تغییر در رفتار و سطوح استرس گله همراه با آزمایش‌های تشخیصی منظم روی حیوانات برای اطمینان از عدم وجود پاتوژن‌های جدید بررسی و مراقبت شود.

 

خوراک به عنوان ناقل بیماری

 

خوراک به عنوان یک ناقل می تواند تأثیر قابل توجهی داشته باشد زیرا می تواند مسیری برای آلودگی باشد. به این صورت که در بسیاری از سیستم های پرورش با سیستم خودکار، خوراک را از انباری به انباری دیگر می برند. در این صورت خوراک می تواند تبدیل به یک وسیله برای انتقال عوامل الودگی مطرح شود و پاتوژن را در کل گله پخش کنند. بنابراین، تلاش برای ضدعفونی کردن خوراک برای پیشگیری و کنترل بیماری مهم خواهد بود.

مزارع مختلف در طول فرآیند تولید با چالش های متفاوتی مواجه هستند. با این حال، اگر به عوامل متعددی که بر اقتصاد پرورش طیور تأثیر می‌گذارند نگاه کنید، می توان پی برد که خوراک یکی از عناصر اساسی در تولید طیور بوده که امکان الودگی را افزایش می دهد. خوراک آلوده به عوامل بیماری زا عواقب بزرگی دارد زیرا به طور بالقوه می تواند تمام لانه ها و مزارع شما را تحت تاثیر قرار دهد. یکی از اصول چگونگی بروز بیماری این است که در یک لانه و گله شروع می شود و سپس به بقیه بخش ها سرایت می کند. وقتی مشکلی را مشاهده می‌کنید که به طور همزمان در کل سیستم گسترده است، باید شک کنید که عامل آن خوراک است، زیرا الودگی ها به صورت سیستمی پخش می‌شوند.

 

راه های کاهش آلودگی در خوراک دام و طیور

راه های مختلفی برای ضدعفونی کردن خوراک و استفاده از تیمار درمانی به عنوان یک ابزار امنیت زیستی برای پیشگیری از بیماری وجود دارد. با این دیدگاه باید مواد اولیه خوراک را با کیفیت بالا تهیه کنید تا خوراک نهایی خود را جمع آوری و آن مواد را در منبع یا پس از رسیدن به کارخانه خوراک ضدعفونی کنید. ضد عفونی کننده می تواند محصولی باشد که روی مواد تشکیل دهنده به کار رود یا ممکن است یک عنصر فیزیکی مانند گرما باشد.

 

 کاهش آلودگی خوراک و راهکار های موثر برای رفع آن

 

دکتر مونتیل خاطرنشان کرد: بزرگترین تفاوت بین استفاده از هر نوع عنصر فیزیکی در مقابل ضدعفونی‌کننده این است که یک ضدعفونی‌کننده خوراک را در برابر آلودگی مجدد محافظت ‌کند، در حالی که یک تیمار فیزیکی مانند گرما یا پرتودهی یک تیمار نقطه ای یا لحظه است و  فقط در آن لحظه آن را تمیز می کند، اما باید در نظر داشت که خوراک قبل از رسیدن به حیوان می تواند دوباره آلوده شود.

 

خوراک دام و طیور چگونه آوده می شود؟

 

آلودگی میکروبی، از باکتری‌ها و ویروس‌ها گرفته تا کپک‌ها و مایکوتوکسین‌ها، از راه‌های مختلف به خوراک طیور و مواد تشکیل دهنده خوراک دسترسی پیدا می‌کنند. برخی از مسیرها به طور طبیعی رخ می دهند، در حالی که برخی دیگر به دلیل قرار گرفتن در طول فرآیند تولید ایجاد می شوند. همچنین آلاینده های موجود در خوراک در درجه اول خطری برای سلامتی، رفاه و بهره وری دام دارند، با توجه به ماهیت بیماری های مشترک بین انسان و دام برخی از عوامل بیماری زا و حساسیت به سموم انسانی، خطری برای سلامت انسان دارند.

 

میکروب ها به عنوان آلوده کننده خوراک

 

میکروب‌ها که با چشم غیرمسلح دیده نمی شوند، می‌توانند میزبان‌های زنده و همچنین اجسام بی‌جان را آلوده کنند و در فرار از تشخیص مؤثر بوده‌اند. به عنوان بخشی از یک حرکت گسترده تر برای امنیت زیستی، تولیدکنندگان و تامین کنندگان مواد غذایی را برای باکتری های خاصی مانند انتروباکتریاسه و مایکوتوکسین ها بررسی می کنند. بنابراین باید دانست دریافت باکتری‌های سالمونلا، لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای بیماری‌زا، توسط حیوانات می‌تواند خطری برای سلامتی حیوانات و انسان باشد.

تمام مواد تشکیل دهنده خوراک در برابر آلودگی و فساد آسیب پذیر هستند. برخی از مواد بیشتر مستعد ابتلا به انواع خاصی از آلودگی هستند، خواه این کپک در حال رشد روی ذرت یا مواد پروتئینی بالا (پودر گوشت یا ماهی) که باکتری هایی مانند سالمونلا را حفظ می کنند باشد. علیرغم شناخت این چالش، دیدن انبوهی از الودگی های روی مواد خام خوراک مانند ذرت، دانه های سویا یا کلزا بدون پوشش محافظ در دسترس پرندگان وحشی غیر معمول نیست. این امر به ویژه در زمان برداشت مواد اولیه و همچنین در کشورهای واردکننده یا صادرکننده با حجم بالایی غلات که فاقد ظرفیت ذخیره سازی مناسب هستند، صادق است.

 

سموم آلوده کننده خوراک

 

آلاینده ها می توانند شامل اجزای طبیعی مواد غذایی خاص مانند گلوکوزینولات ها و سموم تولید شده توسط میکروارگانیسم ها باشند. کپک ها می توانند روی غلات، دانه ها و خوراک تولیدی حیوانات رشد کنند و رشد آنها تحت تأثیر عوامل محیطی مانند دما، رطوبت و بارندگی است. این می تواند در طول فصل رشد، برداشت و/یا ذخیره سازی مواد اولیه رخ دهد. در این راستا دکتر مونتیل گزارش کرد: آلودگی می تواند خیلی سریع اتفاق بیفتد و می تواند منجر به مشکلات سلامتی حیوانات و کاهش بهره وری شود. رشد کپک منجر به تولید متابولیت های ثانویه به نام مایکوتوکسین می شود. هنگامی که مایکوتوکسین ها روی سطح یا داخل ماده غذایی وجود دارند، در طول مراحل مختلف فراوری خوراک باقی می مانند و از بین بردن آنها بسیار دشوار است. هنگامی که توسط حیوانات بلعیده می شوند، می توانند بر فرآیندهای متابولیکی حیوان تأثیر منفی بگذارند و به طور قابل توجهی بهره وری را کاهش دهند.

 

مهمترین مایکوتوکسین ها عبارتند از:

• آفلاتوکسین ها
• دئوکسی نیوالنول
• فومونیسین
• اکراتوکسین A
• زیرالنون

شناخت انواع مایکوتوکسین ها

 

دکتر مونتیل همچنین توضیح می‌دهد: اگر شرایط عمومی رشد برای رشد کپک‌ها مساعد است، نظارت بر محصولات و تعیین خطر مایکوتوکسین‌ها بسیار مهم است. مواد تشکیل دهنده، مانند ذرت و پسماندهای تقطیری، حساس به آلودگی آسپرژیلوس هستند. این کپک‌ها انواع آفلاتوکسین‌ها را تولید می‌کنند که نه تنها بر تولید پرندگان تأثیر منفی می‌گذارد، بلکه می‌توانند بر سلامت مصرف‌کننده نیز تأثیر بگذارد. در نهایت، مقادیر مجاز برای آفلاتوکسین ها به قدری پایین است، که مدیریت کپک را به یک استراتژی مداخله مهم تبدیل می کند.

محافظت از خوراک در برابر عوامل آلوده کننده

از آنجایی که حرکت مواد غذایی، از جمله اجزای ریز، همیشه کاملاً شفاف نیست، نمی توان از شرایط آب و هوایی و شرایط نگهداری دقیقی که ماده خوراک نیز در معرض آن قرار گرفته است، اطلاع داشت. شرایط بهداشتی و سلامت خوراک باید برای جلوگیری از بیماری و حمایت از امنیت زیستی زنجیره غذایی در نظر گرفته شود.

ضدعفونی‌کننده پودری را می‌توان به عنوان بخشی از فرمولاسیون خوراک و همچنین برای اجزای جداگانه اعمال کرد. ضدعفونی‌کننده‌های خوراک، حفاظت طولانی‌مدت در برابر آلودگی مجدد خوراک هنگام  انتقال، ذخیره و تغذیه به حیوانات ارائه می‌کنند، در حالی که یک تیمار فیزیکی مانند گرما یا تابش فقط برای یک لحظه از زمان، آلودگی خوراک را کنترل می‌کند. آلودگی خوراک ممکن است در هر زمانی رخ دهد. خوراکی که به درستی ضد عفونی نشده باشد، احتمال آلودگی مجدد قبل از تغذیه در ان وجود دارد.

 

اهمیت استفادده از ضدعفونی کننده خوراک 

 

ویژگی های ضدعفونی کننده خوراک مناسب

برای ایجاد شرایط بهداشتی موثر خوراک با استفاده از ضدعفونی کننده، به تولیدکنندگان توصیه می‌شود دو شرط اساسی را در نظر بگیرند:

 

1. کارایی

بار میکروبی و حضور پاتوژن های مضر بسته به نوع، منبع و دسته مواد تشکیل دهنده و بسته به امنیت زیستی در تاسیسات فرآوری متفاوت است. روش هایی وجود دارند که بار میکروبی خوراک را کاهش می دهد اما جمعیت  عوامل بیماری زا را از بین نمی برد. پاتوژن های خوراک سازگاری های مختلف جهت بقا خود نشان می دهند و همه تیمارهای درمانی اعمال شده روی خوراک دارای دامنه وسیعی برای کنترل پاتوژن ها ندارند. اگر سالمونلا هدف باشد، یک فاکتور با قابلیت نابودی خوب مشخص کنید. بنابراین باید به خصوصیات برجسته ی مواد ضدعفونی کنند توجه کرد.

 

2. حفاظت از آلودگی مجدد

خوراک دام، طیور و آبزیان در همه جای دنیا به اشکال مختلف تولید و مصرف می شود. این نهاده استراتژیک در سراسر جهان به شکل مواد تشکیل دهنده، خوراک از بنادر به کارخانه های تولید خوراک می رود. خوراک های فراوری شده از کارخانه ها به سمت فارم ها حرکت می کنند، قبل از مصرف، کامیون ها، مخازن و فیدرها را بررسی کنید. داده‌های به‌دست‌آمده از مروری بر چندین مطالعه نشان می‌دهد که داده ها می‌تواند ورود عوامل سالمونلا در مراحل مختلف تولید خوراک را ترسیم کنند.

داده ها نشان می دهد که احتمال آلودگی سالمونلا در ابتدا ورود مواد تشکیل دهنده به یک سیستم 27٪ است، بلافاصله پس از فراوری به 6.5٪ کاهش می یابد اما قبل از بارگیری بروز الودگی مجدد حدود 12.9٪ تقریباً دو برابر می شود. برای جلوگیری از ورود پاتوژن به سیستم های تولید باید از روش ها و تجهیزات لازم استفاده کرد که جهت جلوگیری از  آلودگی مجدد، خوراک تولیدی تا مصرف محافظت شود. بنابراین، حذف عوامل بیماری زا از خوراک چه فایده ای دارد اگر قرار باشد قبل از تغذیه دوباره آن را آلوده کنند؟ در این صورت یک اقدام موثرتر انجام دهید

تولیدکنندگان برای از بین بردن سالمونلا در خوراک، به عملیات حرارتی به شکل پلت کردن متکی هستند. جیره طیور پلت شده معمولاً به مدت 20 تا 40 ثانیه در دمای 80-85 درجه سانتیگراد گرم می شود که برای کاهش انتروباکتریاسه و سایر اعضای بار میکروبی کافی است، اما قادر به کشتن سالمونلا نیست. عملیات حرارتی زمانی مؤثر است که دما بالا باشد و زمان نگهداری طولانی باشد (Aviagen 6 دقیقه در دمای 86 درجه سانتیگراد را توصیه می کند). با این حال، خوراک تولید شده در برابر آلودگی مجدد آسیب پذیر است. گرما یک عمل راحت است و می تواند بار میکروبی را کاهش دهد، اما دو مانع را ایجاد می کند. دکتر انریکه مونتیل،(و مدیر تغذیه و تولید گزارش کرد: یکی این است که می تواند ارزش غذایی خوراک شما را تغییر دهد و دوم اینکه بر آلودگی مجدد تأثیر نمی گذارد یا از آن جلوگیری نمی کند.

در حال حاضر باکتریوفاژها به عنوان یک مکانیسم بالقوه کنترل پاتوژن های انتخابی برای خوراک مورد بررسی قرار می گیرند. مطالعه، کاربرد باکتریوفاژ در خوراک: یک رویکرد جدید برای جلوگیری از کلونیزاسیون سالمونلا انتریتیدیس در جوجه‌هایی که به طور آزمایشی با غذای آلوده تغذیه ‌شوند، نشان داد پرندگانی که با جیره های تیمار شده با باکتریوفاژ تغذیه می شدند، شیوع سالمونلا انتریتیدیس (SE)کمتری داشتند، که نشان می دهد باکتریوفاژهای موجود در خوراک در کاهش SE در هنگام هضم خوراک موثر هستند. با این حال، فناوری باکتریوفاژ به ویژگی پاتوژنی بالایی نیاز دارد و راه حل جامعی برای بهداشت تغذیه نیست.

تولیدکنندگان، خوراک را به عنوان ناقل می دانند و با استفاده از اسیدهای آلی در بهبود وضعیت بهداشتی خوراک بیشتر آشنا شده اند، اسیدهای آلی مانند ترکیبات فرمیک، پروپیونیک و استیک، اثر بخشی بیشتری را در سطوح گنجاندن بالا و به همراه عملیات حرارتی نشان می‌دهند. با این حال، مانند عملیات حرارتی، اسیدهای آلی به طور فعال از خوراک در برابر آلودگی مجدد محافظت نمی کنند.

دکتر مونتیل 2019 گزارش داد «اسیدهای آلی باکتریواستاتیک هستند، رشد و تولیدمثل را کند می کنند. با این حال، هنگام برخورد با پاتوژن های خوراک، نیاز به حذف پاتوژن است نه مهار. پاتوژن ها فرصت طلب هستند و با توجه به شرایط مساعد، می توانند رشد سریع داشته باشند. مهم نیست که یک تیمار درمانی در مرحله بکارگیری چقدر موثر باشد، کلید اصلی کنترل کامل پاتوژن در پیشگیری از آلودگی است تا زمانی که خوراک به نقطه مصرف برسد. همیشه خطر آلودگی مجدد خوراک وجود دارد.

در سال 1989، دکتر درک شریمپتون گزارشی را منتشر کرد که نشان می‌دهد شیوع سالمونلا  در مراحل تولید خوراک شروع می‌شود و به مخازن مزرعه ختم می‌شود. در طول سالها، محققان دیگر داده های حمایتی را منتشر کرده اند. Shirota و همکاران در تحقیقی در سال 2000 دریافتند که آلودگی تخم مرغ به سالمونلا با وجود سالمونلا در خوراک مرتبط بود. تحقیقات بارها و بارها نشان داده‌اند که مصرف خوراک آلوده شیوع سالمونلا را افزایش می‌دهد.

 

راهبردهای کنترل آلودگی میکروبی در خوراک

 

ضدعفونی‌کننده‌های خوراک، ترکیبات باکتری‌کشی هستند که باعث مهار طولانی‌مدت پاتوژن در خوراک می‌شوند. ضدعفونی‌کننده‌های خوراک با نرخ‌های پایین استفاده می‌شوند، محافظت طولانی‌مدتی در برابر آلودگی مجدد خوراک به عنوان مثال برای بیش از 21 روز ارائه می دهد. مطالعه ای توسط Wales و همکاران در سال 2013 نشان داد که یک ضدعفونی کننده خوراک مبتنی بر فرمالدئید در کاهش آلودگی سالمونلا در خوراک و جلوگیری از آلودگی مجدد موثر است.  یافته های دکتر هارالدو تورو نشان داد که ضدعفونی کننده های خوراک قادر به غیرفعال کردن ویروس آنفولانزای مرغی در ماتریکس خوراک هستند و به ما نشان می دهند که ضدعفونی کننده های خوراک نه تنها در برابر عوامل بیماری زا مانند سالمونلا، بلکه ویروس ها نیز موثر هستند. در اکثر موارد ضدعفونی‌کننده‌های خوراک مؤثر بوده و در برابر آلودگی مجدد محافظت می‌کنند و تضمین می‌کنند که خوراک تمیز در طول تولید خوراک حرکت می‌کند و تا زمان مصرف عاری از بیماری‌زا می‌ماند. کنترل موثر پاتوژن خوراک، امنیت زیستی را تقویت می کند، عملکرد حیوانات را بهبود می بخشد و در نهایت از کل زنجیره غذایی محافظت می کند.

چندین استراتژی برای غلبه بر تخریب خوراک مورد استفاده قرار گرفته اند از جمله: کوتاه کردن زمان ذخیره سازی برای جلوگیری از قهوه ای شدن و کلوخه شدن خوراک، و مکمل سازی با روغن سویا برای غلبه بر آن کاهش چربی. برای جلوگیری از رشد بیش از حد میکروارگانیسم های در زمان ذخیره سازی، خشک کردن سریع به طور گسترده ای برای حفظ غلات استفاده شده است. مواد ضد عفونی کننده دیگری به منظور کنترل عوامل بیماری زا به خوراک اضافه شده است. برخی از ترکیبات آزمایش شده عبارتند از: اسیدهای معدنی (مانند اسید هیدروکلریک، سولفوریک و نیتریک)، اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه (مانند اسید پروپیونیک، بوتیریک و لاکتیک)، ایزوپروپیل الکل، آلدئیدها و تری سدیم فسفات (ماچیوروفسکی و همکاران 2004).، با این حال، فعالیت ضد میکروبی این ضد عفونی کننده ها با غلظت بالای مواد آلی در خوراک مهار می شود. علاوه بر این، برخی از این ترکیبات در غلظت های بالاتر خورنده و/یا سمی هستند، بنابراین استفاده از آنها در خوراک های فرآوری شده محدود می شود.

 

روش های کاهش بار میکروبی

 

1. سیلو کردن از دیرباز به عنوان روشی برای نگهداری خوراک مورد استفاده قرار گرفته است. فرآیند تخمیر به دلیل کاهش سریع pH در ماتریکس خوراک، از رشد باکتری ها جلوگیری می کند. تلاش های متعددی برای بهینه سازی فرآیند به منظور جلوگیری بهتر از آلودگی توسط فساد و/یا میکرو فلور بیماری زا صورت گرفته است. تحقیقات بر غربالگری، تولید مثل، یا دستکاری ژنتیکی گونه‌ها لاکتوباسیلوس و پدیوکوکوس متمرکز شده است. برخی سویه های باکتریایی برای مواد خوراکی خاص مطلوب هستند. به عنوان مثال تلقیح همزمان باکتری های تولید کننده اسید لاکتیک و پروپیونیک برای افزایش کاهش pH خوراک استفاده می شود. باکتری هایی که ترکیبات مشابه باکتریوسین تولید می کنند نیز برای کنترل پاتوژن های بالقوه و باکتری های فاسد کننده مانند L. مونوسیتوژنز به سیلو وارد می شوند.
2. سویه های لاکتوباسیلوس همچنین به عنوان عوامل پروبیوتیک برای اصلاح محیط دستگاه گوارش به منظور جلوگیری از رشد بیش از حد پاتوژن ها استفاده می شود. موری و همکاران در سال (2004) اثرات لاکتوباسیلوس سالیواریوس و لاکتوباسیلوس پلانتاروم بر رشد باکتری ای کولای، اس. انتریکاسر، تیفی موریوم و کلستریدیا پرفرنجنسین در خوراک طیور با مخلوط کردن جیره های آغازین و رشد بر پایه ذرت/سویا، فیلتر کردن و افزودن 1.2% آگار ایجاد شد را گزارش کردند و نتیجه گرفتن که هر سه پاتوژن توسط لاکتوباسیل ها مهار می شوند. هنگامی که پروفایل های pH و اسیدهای آلی محیط خوراک طیور اندازه گیری شد، مشخص شد که صفحات تلقیح شده با هر یک از لاکتوباسیل ها مقادیر pH کمتر و غلظت بیشتری از اسیدهای استیک و لاکتیک داشتند. این یافته‌های آزمایشگاهی نشان می‌دهد که مکمل‌سازی خوراک با این سویه‌های لاکتوباسیل در کنترل رشد این عوامل بیماری‌زا در خوراک طیور مفید خواهد بود.
3. خوراک ممکن است به عنوان سوبسترا برای طیف گسترده ای از میکروارگانیسم ها عمل کند. برخی از میکرو فلورا با شرایط خشک شده در خاک سازگار هستند و توسط حشرات، گرد و غبار و باد به سوله های مشابه در خوراک منتقل می شوند. برخی از باکتری‌ها با یک محل سازگار شده‌اند که در آن می‌توانند مواد آلی را تجزیه کنند و/یا در حالت بقا تا زمانی که رطوبت به اندازه کافی برای عملکرد باکتری‌ها زیاد شود، وجود دارند. در حالی که سایر میکروارگانیسم ها، بطور عمده کپک ها، به طور فعال در دانه های ذخیره شده رشد می کنند و از مواد مغذی دانه و مقدار کم رطوبت موجود به عنوان بستر استفاده می کنند. نرخ رشد به طور قابل توجهی در مقایسه با سایر مکان ها (مانند مجرای انتقال) کاهش یافته است، اما طیف گسترده ای از گونه های میکروبی می توانند بر روی ذرات دانه زنده بمانند. جلوگیری از آلودگی میکروبی خوراک دام مستلزم رویکردهای آشکارتر و قوی تری برای تشخیص است که بتواند تنوع میکروبی را ارزیابی کند.

 

سخن آخر:

در خصوص خوراک دام و طیور مباحث بسیاری است وجود دارد که از اهمیت بالایی بالایی برخوردار است. شاید در گام نخست ما باید بتوانیم تا بهترن منابع خوراک دام و طیور را بهتر بشناسیم. در مطلب ( معرفی منابع خوراک دام و طیور ) ما در گروه تحقیق و توسعه شرکت فرتاک به این موضوع پرداخته که مطالعه آن را به شما همراهان عزیز توصیه میکنیم.

منابع خوراک دام و طیور