طبق آمار اعلام شده، 10 الی 20 % از گله های خراسان، درگیری کبد چرب با درجات مختلف هستند. 5-6% درگیری به کبد چرب بر عملکرد گله تاثیر منفی و قابل توجهی دارد و هزینه های مستقیم مانند افزایش تلفات، کاهش تولید و افزایش هزینه های دامپزشکی را بر گله تحمیل کرده و تعداد موثر مرغان گله را کاهش می دهد.
دلایل کبد چرب:
1- تغذیه ای: تغذیه گله با جیره غذایی نامناسب (بخصوص جیره غذایی با مقدار انرژی بالا) نقش منفی در عملکرد گله دارند زیرا ظرفیت متابولیسمی بدن مرغ، توانایی هضم مقدار چربی مازاد را ندارد. این محدودیت، عمدتا در جیره هایی با عدم بالانس مواد مغذی مشکل ساز است.
2- محیطی
3- ژنتیکی
علائم کبد چرب:
1- تحت بالینی: کاهش تولید تخم مرغ، رنگ پریدگی کبد، بافت نرم کبد، افزایش مصرف آب
2- بالینی: مرگ ناگهانی، اسهال (مدفوع آبکی)، بی حالی، ضعف، ادم (جمع شدن آب زیر پوست صورت و بدن)، کم خونی، افزایش رنگ دانه های بیلی روبین و بیلی وردین
پیشگیری از کبد چرب:
1- مدیریت جیره مصرفی
2- تنظیم سطح انرژی جیره: در بسیاری از مواقع، بیش از نیاز متابولیسمی پرنده انرژی جیره تنظیم می شود از این رو کاهش 5 الی 10 درصد از سطح انرژی جیره در کاهش تجمع چربی در بافت کبد کمک کننده است. بخش مازاد انرژی برخلاف مازاد سایر مواد مغذی جیره که از بدن خارج می شوند در بدن باقی می ماند زیرا بدن همه موجودات زنده همیشه با محدودیت منابع انرژی روبرو است. همان قدر که سطح انرژی بالا در جیره دردسر ساز است پایین نگه داشتن سطح انرژی گله را دچار دردسر می کند. بخصوص پرندگان در پیک تولید و تحت استرس هستند. موجب افزایش کبد چرب می شوند. سوال: اولویت در کاهش سطح انرژی جیره با کدام نهاده (ذرت یا روغن) است؟ مونوگلیسرید که ترکیب اصلی متابولیسم انرژی در بدن طیور است واحد های سازنده تری گلیسرید های مورد نیاز دستگاه گوارش پرنده هستند. در واقع، اولویت حذف با ذرت است و روغن مفید می باشد. 3- تعادل اسید های آمینه در جیره مصرفی 4- بهسازی پرورش و نگهداری 5- انتخاب ژنتیکی مناسب 6- افزایش سطح فیبر جیره : در مرغ های مسن، افزایش سطح فیبر جیره بسیار حائز اهمیت است. به طور میانگین در مرغ مسن چربی و فیبر در سطح 3 تا 5% کنترل می شود.