ساعت کاری

شنبه تا پنجشنبه ۰۸:۰۰ - ۱۷:۰۰

تلفن تماس

۰۵۱۳۶۵۱۹۱۰۰

چرا اشتهای مرغ کم است؟ بررسی دلایل کم اشتهایی در طیور
عوامل کم اشتهایی در طیور

چرا اشتهای مرغ کم است؟ بررسی دلایل کم اشتهایی در طیور

چرا اشتهای مرغ کم است؟

چرا مرغ ها غذا نمی خورند؟ چرا اشتهای مرغ کم است؟ چه چیزهایی اشتهای مرغ را افزایش می دهد؟ این سوالات را پرورش دهندگان مرغ ها معمولا دنبال می کنند.

 

کاهش مصرف خوراک مرغ نشانه چیست؟

 

کاهش مصرف خوراک یکی از نشانه های اولیه بیماری در مرغ ها است. همچنین پرورش دهندگان به دنبال این هستند مرغ غذای بیشتری مصرف کرده و رشد یا تولید بیشتری داشته باشد. در این مقاله قصد داریم به عوامل کاهش و افزایش اشتهای مرغ بپردازیم.

 

عوامل مصرف خوراک در مرغ ها و سایر طیور

 

خوراک مصرفی طیور به عوامل متعددی بستگی دارد، از جمله رنگ، بافت، جنبه های تغذیه­ای، دمای محیط، وضعیت چرخه­ی تولید مثل، سن، اندازه و طعم خوراک. حس چشایی به منظور اطمینان از مصرف کافی مواد مغذی و همچنین اجازه دادن به پرنده برای انتخاب مواد دلپذیر و دور ریختن آنهایی که ناخوشایند یا سمی هستند، حائز اهمیت می­باشد

مصرف آزادانه­ ی خوراک عامل مهم تعیین کننده ­ی مقدار مواد مغذی است که پرنده از جیره در صورت دسترسی آزاد به غذا، دریافت می­کند. مصرف خوراک داوطلبانه در حیوانات مزرعه بسیار پیچیده است و به شدت توسط محور مغزی-روده ای و از طریق سازماندهی توسط هیپوتالاموس تنظیم می شود.

ارتباط متقابل بین هیپوتالاموس و دستگاه گوارش تضمین می­کند که تعادل انرژی حفظ شود. به­ طور کلی، دو گروه اصلی نورون‌ها وجود دارند که سیگنال‌های دریافتی از وضعیت تغذیه را ادغام کرده و از طرق هیپوتالاموس بر اشتها تاثیر می‌گذارند

روده علاوه بر عملکرد اصلی خود به عنوان یک اندام گوارشی و جذبی، نقش مهمی در تنظیم کوتاه مدت مصرف خوراک از طریق هورمون هایی مانند کوله سیستوکینین و گرلین دارد که سیگنال­های مربوط به غذا را به هیپوتالاموس منتقل می­کند. مواد تشکیل دهنده­ی جیره می­توانند ارزش غذایی خوبی داشته باشند اما طعم آنها متفاوت باشند.

استفاده از فرآورده­ های جانبی با منشاء حیوانی مانند پودر خون یا پودر پر می­تواند بر طعم جیره تاثیر بگذارد و مصرف خوراک و در نتیجه رشد یا تولید تخم را کاهش دهد. حس چشایی در طیور به خوبی توسعه نیافته است، با این حال، نشان داده شده است که با اینکه آنها تنها 24 جوانه­ ی چشایی برروی زبان خود دارند، قادر به تشخیص طعم شیرین، شور و ترش هستند.

در مطالعات انجام شده با شیرین کننده ­ها به این نتیجه رسیدند که طیور تفاوت در طعم و مزه را تشخیص می­دهند و غذا را به ترتیب اولویت زیر مصرف می­کنند: آسپارتام، ساخارین، اسید سیتریک و کینین. از مطالعات انجام شده می­توان چنین نتیجه گرفت که تحریک اشتهای طیور، تعداد روزهای پرورش را کاهش می­دهد. فاکتورهای ضد تغذیه­ای موجود در خوراک نیز بر اشتها موثرند، برای مثال، کنجاله ­ی کانولا دارای 4/1% سولفات است که سبب کاهش مصرف خوراک و وزن پرنده می­شود . دمای محیط نیز بر مصرف خوراک تاثیر می­گذارد، به ­طوری که افزایش دما باعث کاهش مصرف خوراک، کاهش رشد و افزایش ضریب تبدیل خوراک در جوجه­ های گوشتی می­شود گزارش کردند که افزایش تراکم جوجه­ ها در سالن سبب کاهش مصرف خوراک و در نتیجه کاهش وزن بدن می­شود.

تحقیقات نشان می­دهند که پاسخ تغذیه­ ای در حیوانات تحت تاثیر غلظت فسفر جیره قرار می­گیرد. اخیرا در جوجه‌های گوشتی، چندین محقق کاهش شدید مصرف خوراک در پرندگانی را گزارش کرده‌اند که با جیره‌های غذایی با کمبود فسفر جیره تغذیه می‌شوند. با این حال، علت کنترل بالقوه ­­ی تنظیم کننده­های اشتهای مرکزی و محیطی توسط فسفر خوراک ناشناخته باقی مانده است و نیاز به بررسی دارد. با این حال نتایج تحقیقات ادریبیگب و همکاران که به تازگی منتشر شده است نشان داد که یک رابطه­ ی قوی بین تنظیم اشتها در جوجه­ های گوشتی و کمبود فسفر جیره وجود دارد.

 

اثرات مایکوتوکسین ها و توکسین بایندرها بر مصرف خوراک در مرغ

 

مصرف مواد غذایی و خوراک های آلوده به مایکوتوکسین منجر به کاهش جذب مواد مغذی، عملکرد ضعیف، سرکوب سیستم ایمنی، باقی ماندن در فرآورده های دامی و افزایش حساسیت به بیماری­های عفونی و انگلی می­شود و باعث ایجاد مشکلات جدی تولید مثلی می­گردد که منجر به زیان­های اقتصادی در صنعت طیور خواهد.

 

مقاله مایکوتوکسین ها و راه های مقابله

 

در آزمایشی گزارش کردند که مصرف خوراک در جیره ­های حاوی 1 میلی گرم آفلاتوکسین B1 کاهش یافت. اثرات نامطلوب آفلاتوکسین­ها بر مصرف غذا، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک احتمالا نتیجه­­ ی بی اشتهایی، بی میلی و مهار سنتز پروتئین و لیپوژنز است. محققان بر این باورند که کاهش مصرف خوراک به دلیل کاهش اشتها در جوجه­ ها به دلیل اختلال در متابولیسم کبدی ناشی از آسیب به بافت کبد توسط آفلاتوکسین­ها است. اختلال در پاسخ‌های کبدی و مکانیسم‌های استفاده از پروتئین و چربی ممکن است بر عملکرد، رشد و سلامت کلی جوجه‌ها تاثیر بگذار.

 

توکسین بایندر چه اثری بر مصرف خوراک دارد؟

 

پیش از مطالعه این بخش، مطالعه مطلب روبرو توصیه میشود : مقاله توکسین بایندر چیست؟

مطالعات درون و برون تنی نشان داده ­اند که بنتونیت سدیم طبیعی قدرت جذب بالایی برای آفلاتوکسین B1 از محلول آبی دارد. توکسین بایندرها به منظور افزایش هضم مواد مغذی با حذف متابولیت‌های سمی و افزایش تولید ترشحات ضروری پانکراس برای هضم مواد مغذی موجود در جیره‌ها، در جیره‌ها گنجانده می‌شوند.

گنجاندن توکسین بایندرها و پری بیوتیک­ها در جیره­ ی جوجه­ های گوشتی تجاری می­تواند به­ طور قابل توجهی اثرات نامطلوب آفلاتوکسین بر عملکرد در طول دوره­ ی رشد و پایانی را کاهش دهد. بایندرهای موجود در جیره­های آلوده به آفلاتوکسین سبب افزایش مصرف خوراک و افزایش وزن بدن و همچنین کاهش ضریب تبدیل غذایی شدند آفلاتوکسین­ها متابولیت­های سمی در کبد تولید می­کنند که از سنتز پروتئین جلوگیری کرده و در نتیجه منجر به بی اشتهایی می­شود.

در آزمایشی مشخص شد جوجه­ های تغذیه شده با 200 میلی­گرم در کیلوگرم جیره آفلاتوکسین B1 عملکرد رشد ضعیفی را به خصوص در مراحل اولیه­ ی زندگی نشان دادند. این اثرات نامطلوب آفلاتوکسین­ها ممکن است با اختلال در کبد، عملکرد سیستم ایمنی، التهاب اندام­های ایمنی و سد روده مرتبط باشد. در این آزمایش استفاده از توکسین بایندر به میزان 2 گرم در کیلوگرم جیره، توانست به­طور قابل توجهی با نتایج منفی ناشی از آفلاتوکسین مقابله کند، به­ طوری که اختلالات کبدی و سرکوب سیستم ایمنی را کاهش داد، عملکرد سد مخاطی روده را بهبود بخشید و سلامت روده را ارتقا داد. اثرات مختلف جاذب­ های سموم بر عملکرد تولیدی پرنده ممکن است تا حد زیادی بسته به غلظت بایندرها و آفلاتوکسین و نژادهای طیور متفاوت باشد.

دو محصول A-Guard و A-Guard Plus شرکت فرتاک توکسین بایندرهای 4 و 8 جزئی هستند که قادرند با طیف وسیعی از مایکوتوکسین ها مقابله نمایند.

 

تاثیر اسیدی فایر بر بهبود اشتهای مرغ

 

مطلب روبرو پیش از مطالعه این بخش توصیه میشود: مقاله اسیدی فایر

 

استفاده از اسیدهای آلی در جیره­ ی طیور در طول سال­ها توجه زیادی را به خود جلب کرده است و مزایای آنها بر سلامت روده، قابلیت هضم مواد مغذی و عملکرد رشد مستند شده است. انگیزه­ ی اولیه­ ی استفاده از اسیدهای آلی در جیره­ ی طیور، محافظت از خوراک در برابر آلودگی میکروبی و فساد از طریق اسیدی شدن بوده است و از نظر تئوری، آنها باید قادر به کاهش pH دستگاه گوارش پرندگان باشند.

پیشنهاد شده است که کاهش pH دستگاه گوارش به دلیل گنجاندن اسید آلی ممکن است جذب مواد معدنی و قابلیت هضم پروتئین را از طریق افزایش فعالیت پپسین افزایش دهد. استفاده از اسیدی فایر (مخلوط اسید فرمیک، پروپیونیک اسید، استیک اسید و نمک­های آنها) میزان ابقای ماده­ ی خشک، ماده­ ی آلی و انرژی را به ترتیب به میزان 4/5، 8/4 و 8/8% افزایش می­دهد. شواهد نشان می­دهند که اسیدهای آلی اثرات مثبتی را بر روی مورفلوژی روده القا کرده و ظرفیت جذب روده را بهبود می­بخشند در پژوهشی دیگر هنگام استفاده از اسید سیتریک (5/0%) در جیره­ ی جوجه­ های گوشتی، بهبود مصرف خوراک را مشاهده کردند.

محققان دیگر نیز افزایش مصرف خوراک را در نتیجه ­ی استفاده از اسید سیتریک در جیره ­ی جوجه­ های گوشتی گزارش کردند. به نظر می­رسد این بهبود در مصرف خوراک با افزودن سطوح پایین اسید سیتریک (5/0%) حاصل شده است. بیان شده است که افزودن سطوح بالاتر اسید سیتریک (6%) سبب ترش شدن جیره و کاهش مصرف خوراک می­گردد. عملکرد بهتر طیور را می­توان به وجود اسیدهای آلی در آب و خوراک نسبت داد، که باعث افزایش ترشح آنزیم­های درون زادی دستگاه گوارش می­شود که در نهایت تاثیر مثبتی بر سرعت عبور دایجستا و قابلیت هضم . مصرف مواد مغذی در جوجه ­های گوشتی ایجاد می­کند.

در پژوهشی دیگر گزارش شده است که استفاده از اسیدهای آلی سبب بهبود افزایش وزن جوجه ­های گوشتی می­شود. این افزایش وزن بهبود یافته احتمالا به دلیل تاثیر مفید اسیدهای آلی بر فلور روده است. اسیدهای آلی ممکن است بر یکپارچگی غشای سلولی میکروبی یا ماکرومولکول‌های سلولی تاثیر بگذارند و یا در انتقال مواد مغذی و متابولیسم انرژی دخالت کرده و اثر باکتری‌کشی از خود نشان دهند. عنوان شده است که استفاده از اسیدیفایرها در جیره­ ی جوجه ­های گوشتی، سبب افزایش ارتفاع ویلوس در دئودنوم و ژوژنوم می­شود. اسیدهای آلی رشد بسیاری از باکتری­های بیماری زا و غیر بیماری زای روده‌ و فرآیندهای عفونی را کاهش می‌دهند و در نهایت سبب کاهش واکنش­های التهابی در مخاط روده می­شوند که این باعث افزایش ارتفاع پرز، ترشح، هضم و جذب مواد مغذی توسط مخاط می­شود.

 

محصول اسیدیفایر پودری A-CID  شرکت فرتاک

 

اثر پروبیوتیک ها بر مصرف خوراک پرندگان

 

پیش از مطالعه این بخش مطلب روبرو پیشنهاد میشود: همه چیز درباره پروبیوتیک ها

 

پروبیوتیک‌ها به عنوان میکروارگانیسم‌های زنده‌ای تعریف می‌شوند که وقتی به مقدار کافی مصرف شوند، فواید سلامتی را برای میزبان به ارمغان می‌آورند. پروبیوتیک­ها باعث تقویت ایمنی، سلامت و رشد در تمام سنین و انواع طیور، بهبود تعادل باکتری­ها در دستگاه گوارش، ارتقای یکپارچگی و بلوغ روده، تقویت پاسخ ایمنی و جلوگیری از التهاب، بهبود مصرف خوراک و هضم غذا می شوند. آن ها با افزایش فعالیت آنزیم گوارشی و کاهش فعالیت آنزیم باکتریایی و همچنین کاهش تولید آمونیاک شده، انتروتوکسین­ها را خنثی کرده و عملکرد ایمنی را تحریک می­کنند.

پروبیوتیک ها بر خلاف آنتی بیوتیک ها در محصولات حیوانی (گوشت، شیر و تخم مرغ) باقی نمی­مانند و سلامت و عملکرد حیوان را بهبود می­بخشند. پروبیوتیک­ها از طریق عرضه ­ی آنزیم­ های گوارشی، کاهش pH و افزایش فعالیت آنزیم­ها در دستگاه گوارش، اکوسیستم روده را اصلاح می­کنند. دانشمندان اخیرا گزارش کردند که استفاده از پروبیوتیک در جیره­ی جوجه ­های گوشتی سبب افزایش اشتها و در نتیجه افزایش مصرف خوراک شد. در تطابق با این گزارش تحقیقات دیگری  عنوان کردند که استفاده از پروبیوتیک و پری بیوتیک در جیره، سبب بهبود مصرف خوراک در جوجه ­های گوشتی می­شود.

پروبیوتیک­ها زمان تخلیه­ ی معده را کاهش می­دهند که این امر منجر به مصرف خوراک بیشتر می­شود. با استفاده از پروبیوتیک، میکروبیوتای دستگاه گوارش متعادل می­شود که این امر برای رشد اولیه­ ی روده ضروری است و منجر به مصرف خوراک بیشتر در جوجه ­های گوشتی طی دوره ­ی آغازین می­گردد پروبیوتیک­ها منجر به آنتاگونیسم باکتریایی، رقابت کلونیزاسیون و رقابت برای مواد مغذی می­شود. این عوامل باعث کاهش ترکیبات سمی، تعدیل سیستم ایمنی و افزایش هضم و جذب مواد مغذی می­شود که در نهایت منجر به بهبود مصرف خوراک و افزایش وزن می­شوند.

جوجه ­های مصرف کننده ­ی پروبیوتیک بیشترین مصرف خوراک را دارند. بیان شده است که پروبیوتیک­ها در دوره­های ابتدایی پرورش اثر چندان زیادی بر مصرف خوراک ندارند، اما با افزایش سن، ممکن است باکتری­های پروبیوتیک از طریق تاثیراتی که بر جمعیت­های میکروبی و فرآیندهای هضمی می­گذارند، مصرف خوراک را افزایش دهند. استفاده از پروبیوتیک­ها در جیره ­ی طیور باعث افزایش وزن و بهبود ضریب تبدیل غذایی می­شود، که دلیل احتمالی آن افزایش باکتری­های مطلوب در مجرای گوارش به ویژه لاکتوباسیل­ها می­باشد که از توسعه ­ی باکتری­های بیماری­زا مانند اشرشیاکلی از طریق تولید اسیدهای آلی و باکتریوسین جلوگیری کرده و سموم حاصله از آنها را خنثی می­کند.

وجود این سموم در مجرای گوارش باعث کاهش هضم پروتئین­ها و شکستن آنها به ازت می­شود. محققان بهبود ضریب تبدیل غذایی جوجه ­های گوشتی تغذیه شده با پروبیوتیک را به دلیل افزایش قابلیت هضم مواد مغذی عنوان کرد. از جمله آنزیم­های مضری که در دستگاه گوارش سبب اختلال در سلامتی پرنده می­شود، میتوان به اوره ­آز و گلیکوزیدازهایی همچون بتا گلوکورونیداز و بتا گلوکوزیداز اشاره نمود. با اتصال لاکتوباسیل­ها به بافت پوششی روده، فعالیت باکتری­های تولید کننده­ی اوره­آز، بتا گلوکورونیداز و بتا گلوکوزیداز کاهش یافته که منجر به بهبود احتمالی ضریب تبدیل غذایی می­شود.

محصول سین بیوتیک A-Pro Plus شرکت فرتاک ترکیبی از 4 سویه باکتریایی پروبیوتیک، پریبیوتیک و مواد معدنی کیلاته است که می تواند عملکرد مناسبی را برای مرغ ها رقم بزند.

شما نیز می توانید جهت اخذ مشاوره و یا هرگونه سوال با کارشناسان شرکت فرتاک از طریق راه های ارتباطی تماس حاصل نمایید.

یک پاسخ

  1. سلام ببخشید به من سریع کمک کنید من یه ۶ تا جوجه دارم(جوجه که دارن تبدیل به مرغ میشن) ولی یکیشون پیش اینا نیس گوشه گیری میکنه اصلا باهاشون غذا نمیخوره اصلا غذا نمیخوره فقط بعضی اوقات آب میخوره اون طوری هم بی‌حال نیست ولی اصلا پیش بقیه جوجه ها نیس یا خیلی خیلی کم غذا میخوره نگرانش هستم؟؟ چیکار باید بکنم؟؟ نمیمیره؟؟

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تازه ترین ها