تقاضای تأمین پروتئین از سوی مصرفکنندگان در حال افزایش است و این فرصتی برای فعالان در صنعت پرورش طیور به شمار میرود. زنجیرههای پرورش طیور به صورت عمودی شامل واحدهای پرورشی لاین، اجداد، مادر، کارخانه جوجهکشی، کارخانه تولید دان و افزودنی خوراک، کشتارگاه و تأسیسات فرآوری گوشت و تخممرغ است. در این مقاله به توضیح هر یک از این واحدهای فعال در زنجیره طیور میپردازیم. با ما همراه باشید.
زنجیره مرغ
پرورش مرغ، بخش مهمی در صنعت کشاورزی است و طی چند دهه گذشته به طرز چشمگیری تکامل یافته، امروزه این بخش به عنوان یکی از کارآمدترین و پربازدهترین سیستمهای تولید مواد غذایی در سطح جهان شناخته میشود و منبعی از پروتئین با هزینه مناسب و بهرهوری بالا از طریق گوشت و تخممرغ را فراهم میکند.
زنجیرههای پرورش مرغ در مقیاسهای کوچک و بزرگ، نقش مهمی در برآوردن تقاضای رو به رشد برای محصولات طیور مانند گوشت و تخممرغ ایفا میکنند. در این واحدها از تکنیکهای پیشرفته ژنتیکی و مدیریتی برای بهینهسازی سلامت، بهرهوری و رفاه مرغها استفاده می شود..
توسعه پایدار در تولید مرغ مفهومی چند بعدی است که جنبههای اقتصادی، محیط زیستی، اجتماعی و حکومتی را در بر میگیرد. امروزه زنجیرههای پرورش مرغ با پیشرفت چشمگیری به واسطه پیشرفتهای تکنولوژیکی و افزایش تقاضای مصرفکننده مواجه شدهاند. با وجود چالشهایی مانند محدودیت منابع و شیوع بیماری های مختلف با ناپایداریهای اجتماعی-اقتصادی روبرو هستند.
از آنجایی که جهان همچنان تولید مواد غذایی پایدار را در اولویت قرار میدهد، درک پویایی زنجیرههای پرورش مرغ اهمیت فزایندهای پیدا میکند. در این مقاله به بررسی پیچیدگیها و نوآوریهای این صنعت ضروری میپردازیم و با درک این یافتهها، میتوانیم نقش پرورش مرغ در سیستمهای غذایی جهانی و توسعه پایدار را بهتر بشناسیم.
سلسه مراتب تولید مرغ های گوشتی و تخمگذار در صنعت پرورش طیور:
1-مرغ لاین
2-مرغ اجداد
3- مرغ های مادر
4- مرغ های گوشتی یا تخمگذار
واحدهای پرورش لاین:
پرورش مرغ تجاری شامل مراحل دقیق و تعریفشدهای است که با انتخاب خطوط ژنتیکی برتر (لاین) آغاز میشود. این خطوط با هم ترکیب میشوند تا پرندگانی هیبریدی تولید کنند که ویژگیهای مطلوب برای تولید تجاری مانند بهرهوری بالا، مقاومت در برابر بیماری، نسبتهای بهتر تبدیل خوراک، کاهش تأثیرات زیستمحیطی و سازگاری با محیط را نشان دهند.
فرآیند پرورش شامل نظارت دقیق بر سلامت، برنامههای واکسیناسیون و مدیریت محیطی برای اطمینان از رفاه پرندگان است. ابزارهای ژنتیکی پیشرفته و تکنیکهای انتخاب برای بهبود ویژگیهایی نظیر مقاومت، سلامت قلبی-عروقی، قدرت پاها، بازدهی بالای عملکرد و گوشت سینه به کار میروند. ادغام تکنیکهای ژنتیکی و مولکولی به پرورشدهندگان این امکان را میدهد که بهرهوری، سلامت و پایداری تولید طیور را بهبود بخشند. همچنین، استفاده از تکنیکهای پیشرفته پرورش از توسعه نژادهایی که بهتر با شرایط محیطی و تقاضای بازار سازگار هستند، شتیبانی میکند.
انتخاب ژنتیکی پایه و اساس پرورش تجاری مرغ است. برنامههای پرورش بر انتخاب پرندگانی با ویژگیهای مطلوب نظیر رشد سریع، کارایی بالای تبدیل خوراک و سلامت قوی تمرکز دارند. تکنیکهای مدرن پرورش، شامل انتخاب ژنومی و انتخاب با کمک نشانگر، صنعت را با دقت و کارایی بیشتر در انتخاب ویژگیها متحول کردهاند. مرغ و خروسهای لاین از لحاظ ژنتیکی اصلاح شده و صفات بارزتری در تخمگذاری یا وزنگیری دارند که قابلیت انتقال به جوجههای خود را نیز دارند.
نکته: رعایت مدیریت، تغذیه و امنیت زیستی در واحدهای پرورشی طیور سه رکن اساسی دستیابی به پتانسیل ژنتیکی مرغ است.
تعداد معدودی از شرکتهای دنیا تولیدکننده و عرضهکننده مرغ لاین هستند. ایران با داشتن مرغ آرین، جزء معدود کشورهای است که توانایی فنی و علمی لازم برای تولید مرغ لاین برخوردار است. کشورهای پرورش دهنده مرغ لاین معمولاً برای حفظ انحصار، این تکنولوژی را در اختیار هر کسی قرار نمیدهند.
واحدهای پرورش مرغ اجداد:
گلههای اجداد معمولاً دارای چهار خط یا چهار نوع مرغ و خروس هستند که از نظر ژنتیکی با هم متفاوت بوده و اصطلاحاً خطوط A و B و C و D نامیده میشوند ( خط A نر از خط نر، خط B ماده از خط نر، خط C نر از خط ماده و خط D مادگی از خط ماده است). هریک از خطوط ژنتیکی دارای صفات خاص خود هستند به طور مثال در انتخاب لاین پدری و مادری مرغ تخمگذار نر ها اغلب از لحاظ ویژگی های رفتاری، کیفیت و اندازه تخم مرغ و لاین های مادری برای ماندگاری تخم مرغ پرورش داده می شوند.
از خط پدری (یعنی اختلاط خروس A و مرغB )، تخممرغهای خط پدری حاصل میگردد و از خط مادری (یعنی اختلاط خروس C و مرغ D)، تخممرغهای خط مادری حاصل میگردند از جوجه کشی جداگانه تخممرغهای اجداد، جوجههایی حاصل میگردد که به واحدهای پرورشدهنده مرغ مادر فروخته میشوند.
شایان ذکر است که از خط پدری فقط جوجه خروس و از خط مادری، فقط جوجه مرغ به واحدهای پرورشدهنده مرغ مادر فروخته میشود و جوجه خروسهای خط مادری و جوجه مرغهای خط پدری به عنوان جوجههای “آفسکس” (Off-Sex) یا جوجههای مازاد پدر و مادر به مرغداریهای گوشتی فروخته میشوند. این جوجهها تیپ گوشتی هستند اما جوجه گوشتی محسوب نمیشوند.
کاربرد اصلی این مرغها جهت مصرف در مرغداریها برای تولید جوجه یکروزه است. در واقع جوجه مرغهای اجداد، به مرغداریها فروخته میشوند که پس از پرورش به مرغهای مادری تبدیل شوند. همانطور که پیشتر اشاره شد، یکی از مهمترین مزارع در صنعت مرغداری کشور، مزرعه پرورش مرغ اجداد است که این مزرعه جوجه یکروزه برای مزارع مرغ مادر فراهم میکند.
واحدهای پرورش مرغ مادر
واحدهای پرورش مرغ مادر ( مولد) به نگهداری و پرورش پرندگان والد که پایه تولید طیور هستند، اختصاص دارند. این واحدها بر انتخاب ژنتیکی، مدیریت تولید مثل و سلامت و رفاه کلی پرندگان پرورشدهنده تمرکز دارند. در این واحد های پرورشی مرغ و خروسهای اجداد (نسل دوم) را به دو گروه متفاوت یعنی گروه پدری و گروه مادری تقسیم می کنند، که هر گروه ژنتیک متفاوتی نسبت به گروه دیگری دارند.
برای اطمینان از نرخ بالای باروری و جوجهکشی در واحد های پرورش مادر روشهای مؤثر مدیریت تولید مثل ضروری است این شامل بهینهسازی چرخههای تولید مثل، تلقیح مصنوعی و نظارت بر سلامت و بهرهوری پرندگان پرورشدهنده است.
نسبت بهینه خروس به مرغ در واحدهای پرورش مرغ مادر میتواند بسته به نژاد و اندازه مرغها متفاوت باشد. برای اکثر نژادها، نسبت ۷ تا ۱۳ مرغ به ازای هر خروس ایدهآل محسوب میشود. با نظارت دقیق گله می توان اطمینان حاصل کرد که خروسها باعث استرس یا آسیب زیاد به مرغها نمیشوند. پرورشدهندههای مرغ مادر نیز با پرورش و جفت دادن این جوجهها، جوجههای مربوط به مرغهای گوشتی یا تخمگذار را تولید خواهند کرد.
در واحد های پرورش مولد چکاپهای منظم سلامت، برنامههای واکسیناسیون و شرایط مسکن مناسب برای حفظ رفاه پرندگان برای برنامههای پرورش موفقیتآمیز حیاتی است.
واحدهای جوجهکشی و تولید جوجه یکروزه
واحدهای جوجهکشی تاسیسات تخصصی دارند که تخمهای بارور شده را انکوبه کرده و به جوجههای یکروزه تبدیل میکنند. این واحدها از کنترل دقیق محیط و روشهای مدیریتی برای اطمینان از نرخ بالای جوجهکشی و کیفیت جوجهها استفاده میکنند و شامل بخش های مختلفی هستند.
انباز ذخیره تخم مرغ:
مدیریت صحیح و نگهداری تخمها قبل از انکوباسیون برای جلوگیری از آلودگی و حفظ کیفیت تخمها حیاتی است. این شامل جمعآوری، تمیز کردن و نگهداری تخمها در دما و رطوبت صحیح است.
بهداشت جوجهکشی:
حفظ استانداردهای بالای بهداشت برای جلوگیری از گسترش بیماریها ضروری است. این شامل تمیز کردن و ضدعفونی منظم تجهیزات و همچنین تدابیر امنیت زیستی برای کنترل حرکت افراد و مواد است.
انکوباسیون
بخش انکوباسیون با تأمین دمای مناسب، رطوبت و تهویه مطلوب، شرایط لازم برای حمایت از رشد جنین را فراهم میسازد. جوجهکشیهای مدرن از انکوباتورهای پیشرفته با کنترلهای خودکار برای اطمینان از شرایط یکنواخت استفاده میکنند. در طول فرآیند جوجهکشی، تخممرغها باید به طور منظم چرخانده شوند تا جنین بهطور یکنواخت رشد کند و از چسبیدن به پوسته جلوگیری شود. این چرخش معمولاً توسط سیستمهای خودکار انجام میشود.
در طول دوره انکوباسیون، تخممرغها به طور منظم با استفاده از دستگاه کاندلینگ بررسی میشوند تا از رشد سالم جنین اطمینان حاصل شود. این بررسیها به شناسایی تخممرغهای نابارور یا دارای جنین مرده کمک میکند. در حدود روز 18 انکوباسیون، تخممرغها به هچر منتقل میشوند. هچر دستگاهی است که شرایط مناسب برای خروج جوجهها از تخم را فراهم میکند.
تولید جوجه یکروزه
در روز 21 انکوباسیون، جوجهها از تخمها خارج میشوند. این مرحله نیاز به نظارت دقیق دارد تا اطمینان حاصل شود که جوجهها به درستی و بدون مشکل از تخم خارج میشوند. تولید جوجههای یکروزه یک مرحله حیاتی در زنجیره تولید طیور است. جوجههای با کیفیت بالا برای دستیابی به رشد، سلامت و بهرهوری بهینه در مراحل بعدی تولید ضروری هستند.
ارزیابی کیفیت جوجه:
جوجههای یکروزه برای ویژگیهای فیزیکی مانند وزن، پوشش پر و سرزندگی ارزیابی میشوند. تنها جوجههای با کیفیت بالا برای توزیع به مزارع تولیدی انتخاب میشوند.
واکسیناسیون و مدیریت سلامت:
جوجهها اغلب قبل از ترک جوجهکشی در برابر بیماریهای رایج واکسینه میشوند تا از سلامت و ایمنی آنها اطمینان حاصل شود. مدیریت صحیح و حملونقل نیز برای کاهش استرس و مرگومیر حیاتی است.
در نهایت جوجههای یکروزه به مزارع گوشتی و تخمگذار توزیع میشوند که در آنجا برای تولید گوشت و تخممرغ پرورش داده میشوند. استراتژیهای بازاریابی مؤثر و مدیریت زنجیره تأمین، تحویل بهموقع و شرایط بهینه جوجهها در هنگام رسیدن به مقصد را تضمین میکنند.
واحدهای پرورش مرغ تخمگذار و یا گوشتی
مرغهای تخمگذار و گوشتی دو دسته اصلی در تولید طیور هستند که هر کدام اهداف مختلفی را دنبال میکنند: تولید تخممرغ و تولید گوشت. واحدهای پرورش برای این مرغها طراحی شدهاند تا ویژگیهای ژنتیکی، سلامت و بهرهوری را بهینهسازی کنند. هریک از این واحدها، اجزای اساسی صنعت طیور هستند و بهرهوری و نوآوری را پیش میبرند. از طریق انتخاب ژنتیکی پیشرفته، روشهای مدیریتی و پیشرفتهای تکنولوژیکی، این واحدها تولید کارآمد و پایدار محصولات طیور با کیفیت بالا را تضمین میکنند. تحقیق و توسعه مستمر برای پاسخگویی به چالشها و فرصتهای موجود در پرورش طیور ضروری است تا رشد و پایداری صنعت تضمین شود.
مرغهای تخمگذار
پرورش مرغهای تخمگذار بر انتخاب مرغهایی با تولید تخممرغ بالا، کیفیت خوب پوست تخم و مقاومت در برابر بیماریها تمرکز دارد. برنامههای پرورش مرغهای تخمگذار به منظور بهبود ویژگیهای تولید مثلی، کیفیت تخم و طول عمر مفید طراحی شدهاند. روشهای مدیریتی در واحدهای پرورش مرغهای تخمگذار شامل جیره غذایی بهینه، محیطهای پرورشی کنترلشده و نظارت منظم بر سلامت هستند. تدابیر امنیت زیستی برای جلوگیری از شیوع بیماریها و اطمینان از سلامت گله پرورش اجرا میشوند. نوآوریهای تکنولوژیکی نظیر سیستمهای خودکار جمعآوری تخممرغ، کنترل اتومات دمای سالن پرورشی و نظارت لحظهای بر سلامت و بهرهوری پرندگان، واحدهای پرورش مرغهای تخمگذار را متحول کرده است.
مرغهای گوشتی
پرورش مرغهای گوشتی بر ویژگیهایی نظیر رشد سریع، کارایی تغذیه و توسعه عضلات تمرکز دارد. انتخاب ژنتیکی شامل شناسایی و پرورش پرندگانی است که نرخ رشد و کیفیت گوشت برتری را نشان میدهند. برنامههای پرورش مرغهای گوشتی به منظور به حداکثر رساندن نرخ رشد و کیفیت لاشه طراحی شدهاند. روشهای مدیریتی موثر در واحدهای پرورش مرغهای گوشتی شامل مدیریت تغذیه، کنترل محیط و نظارت بر سلامت است. جیره های غذایی به دقت تنظیم شده برای ترویج رشد سریع در حالی که سلامت کلی حفظ میشود. پیشرفتهایی نظیر سیستمهای تغذیه دقیق، توزین و مرتبسازی خودکار و ردیابی ژنتیکی به طور قابل توجهی بهرهوری و کارایی در واحدهای پرورش مرغهای گوشتی را بهبود بخشیده است.
کشتارگاه های صنعتی
کشتار صنعتی مرغ جزء مهمی از زنجیره تأمین طیور است که پردازش بهداشتی و کارآمد گوشت مرغ برای مصرف را تضمین میکند. کشتارگاههای صنعتی مرغ نقش حیاتی در پاسخگویی به تقاضای جهانی برای گوشت مرغ دارند. این تأسیسات برای پردازش حجم بیشتری از مرغ و رعایت استانداردهای بهداشت و رفاه حیوانات طراحی شدهاند.
مرغها به کشتارگاه میرسند و در مناطق دریافت نگهداری میشوند، جایی که سلامت و رفاه آنها نظارت میشود. مدیریت صحیح در این مرحله برای کاهش استرس و اطمینان از رفاه حیوانات حیاتی است.
بیهوشی: بیهوشی برای غیرهوشیار کردن مرغها قبل از کشتار انجام میشود تا درد و پریشانی پرنده کاهش یابد. روشهای رایج شامل بیهوشی الکتریکی و بیهوشی با اتمسفر کنترلشده هستند که هر دو پارامترهای خاصی برای اطمینان از کارایی و تطابق با استانداردهای رفاه حیوانات دارند.
کشتار: پس از بیهوشی، مرغها کشتار میشوند. این فرآیند، که به عنوان خونگیری شناخته میشود، از دست دادن سریع خون و مرگ را تضمین میکند. سیستمهای خودکار معمولاً برای افزایش کارایی و یکنواختی استفاده میشوند.
دفع: دفع شامل برداشتن اندامهای داخلی است. این مرحله برای بهداشت و ایمنی غذایی حیاتی است و معمولاً با استفاده از تجهیزات خودکار برای اطمینان از دقت و کاهش خطرات آلودگی انجام میشود.
پردازش: پس از دفع، مرغها تحت پردازش بیشتری از جمله تمیز کردن، سرد کردن و بستهبندی قرار میگیرند. این مراحل برای حفظ کیفیت گوشت و افزایش عمر مفید گوشت طراحی شده است. سرد کردن سریع به ویژه به جلوگیری از رشد باکتری کمک میکند.
اتوماسیون، رباتیک و تحلیل دادهها در کشتارگاههای مدرن نقش مهمی دارند و باعث افزایش کارایی، یکنواختی و دقت عملیات میشوند. سیستمهای خودکار برای بیهوشی، کشتار، دفع و بستهبندی استفاده میشوند و هزینههای نیروی کار را کاهش میدهند. ابزارهای تحلیل دادهها نیز به بهبود تصمیمگیری و افزایش تطابق با مقررات کمک میکنند.
استانداردهای ایمنی غذایی و مقررات رفاه حیوانات در کشتارگاههای صنعتی باید رعایت شوند تا ایمنی گوشت برای مصرف و اجرای روشهای انسانی در فرآیند کشتار تضمین شود. مقررات محیط زیستی نیز برای کاهش تأثیر کشتارگاهها بر محیط زیست ضروری هستند.
تلاشهای پایدار شامل مدیریت پسماند، بهرهوری انرژی و صرفهجویی در آب است که به کاهش اثرات زیستمحیطی و استفاده بهینه از منابع کمک میکنند.
کارخانه های تولید خوراک طیور:
صنعت طیور به طور جدی به کیفیت خوراک متکی است تا سلامت، رشد و بهرهوری پرندگان را تضمین کند. کارخانههای تولید خوراک طیور نقش مهمی در این فرآیند ایفا میکنند و فرمولاسیونهای خوراک متعادل و مغذی تولید میکنند. کیفیت خوراک طیور با انتخاب دقیق مواد اولیه آغاز میشود. مواد خام نظیر غلات، منابع پروتئینی (کنجاله سویا)، ویتامینها، مواد معدنی و افزودنیها از تأمینکنندگان قابل اعتماد تهیه میشوند. معیارهای انتخاب شامل محتوای تغذیهای، ایمنی و هزینه است.
فرمولاسیون: فرمولاسیون خوراک فرآیند ترکیب مواد مختلف برای ایجاد جیره غذایی متعادل است که نیازهای تغذیهای خاص برای گونههای مختلف طیور، گروههای سنی و مراحل تولید را تأمین میکند. این فرآیند شامل محاسبه نسبتهای صحیح پروتئینها، کربوهیدراتها، چربیها، ویتامینها و مواد معدنی است. ابزارهای نرمافزاری پیشرفته اغلب برای بهینهسازی فرمولاسیونها بر اساس دادههای تغذیهای و پارامترهای هزینه استفاده میشوند و بهرهوری خوراک و عملکرد حیوان را بهینهسازی میکنند.
آسیاب و مخلوط کردن: پس از انتخاب و فرمولاسیون مواد، آنها به اندازه ذرات یکنواخت خرد میشوند تا مخلوط شدن و هضم را تسهیل کنند. فرآیند آسیاب کردن اطمینان حاصل میکند که خوراک همگن است و مواد مغذی بهطور یکنواخت توزیع شدهاند. مواد خرد شده سپس بهطور کامل مخلوط میشوند تا یک ترکیب خوراک یکدست ایجاد شود.
پلتسازی: پلتسازی فرآیند فشردهسازی مخلوط خوراک به پلتها است که بهرهوری خوراک را بهبود میبخشد و اتلاف را کاهش میدهد. مخلوط خوراک از یک دستگاه پلتساز (کاندیشنر) عبور میکند، جایی که تحت حرارت و فشار قرار میگیرد تا پلتها تشکیل شوند.
خنکسازی و خشککردن: پس از پلتسازی ، خوراک خنک و خشک میشود تا رطوبت اضافی را از بین ببرد و عمر مفید خوراک را افزایش دهد. خنکسازی و خشککردن صحیح برای جلوگیری از رشد میکروبی و تضمین پایداری خوراک ضروری است.
بستهبندی و ذخیرهسازی: مرحله نهایی شامل بستهبندی خوراک به کیسهها یا ظروف حجیم برای توزیع است. مواد بستهبندی برای محافظت از خوراک در برابر آلودگی و رطوبت انتخاب میشوند. خوراک در محیطهای تمیز، خشک و بدون آفات ذخیره میشود تا کیفیت آن تا زمان رسیدن به مصرفکنندگان نهایی حفظ شود.
اتوماسیون در کارخانههای تولید خوراک طیور بهرهوری و یکنواختی را بهبود بخشیده است. سیستمهای خودکار فرآیندهای مختلفی نظیر آسیاب، مخلوط کردن، پلتسازی و بستهبندی را کنترل میکنند و خطاهای انسانی و هزینههای نیروی کار را کاهش میدهند.
سیستمهای کنترل کیفیت: کارخانههای مدرن خوراک از سیستمهای کنترل کیفیت پیشرفته برای نظارت و اطمینان از ایمنی و کیفیت تغذیهای خوراک استفاده میکنند. این شامل تحلیل در زمان واقعی مواد اولیه، آزمایش خوراک آماده و سیستمهای ردیابی برای پیگیری مواد از منبع تا محصول نهایی است.
اقدامات کنترل کیفیت
آزمایش مواد اولیه: تمام مواد خام برای پارامترهای کیفیتی نظیر محتوای مواد مغذی، سطح رطوبت و حضور آلایندهها (مایکوتوکسینها، فلزات سنگین) آزمایش میشوند. این تضمین میکند که فقط مواد با کیفیت بالا در تولید خوراک استفاده میشود.
نظارت بر فرآیند: فرآیند تولید بهطور مداوم نظارت میشود تا یکنواختی و کیفیت حفظ شود. پارامترهایی نظیر دما، رطوبت و زمانهای مخلوط کردن کنترل میشوند تا اطمینان حاصل شود که خوراک مطابق با مشخصات مورد نظر است.
آزمایش محصول نهایی: خوراک نهایی برای ترکیب مواد مغذی، دوام پلت و آلودگی میکروبی آزمایش میشود. آزمایشهای منظم به حفظ کیفیت خوراک و تطابق با استانداردها و مقررات صنعتی کمک میکند.
کارخانه های تولید کننده افزودنی های خوراک
کارخانههای تولید افزودنیهای خوراک طیور نقش محوری در صنعت طیور دارند و مواد مغذی اساسی، آنزیمها و تقویتکنندههای رشد را برای بهبود سلامت، بهرهوری و کارایی طیور فراهم میکنند. افزودنیهایی مانند تکنولوژیک، حسی، تغذیه ای و یا دو منظوره به خوراک اضافه میشوند تا نیازهای تغذیهای خاصی را برآورده کنند، کارایی خوراک را بهبود بخشند و سلامت کلی طیور را ارتقا دهند. در کارخانه تولید افزودنی خوراک بهطور مداوم تولید نظارت میشود تا یکنواختی و کیفیت حفظ شود. پارامترهایی مانند دما، pH و محتوای رطوبت کنترل میشوند تا شرایط تولید بهینهسازی شود. .
افزودنیهای خوراک دام، طیور و آبزیان ترکیباتی هستند که باعث بهبود عملکرد و سلامت دام، پیشگیری از بروز بیماریها، حفظ و بهبود کیفیت خوراک و محافظت از محیط زیست میشوند. افزودنیهای خوراک با توجه به عملکرد به گروههای زیر تقسیم میشوند:
افزودنیهای تکنولوژیک: ترکیباتی که بر کیفیت و بهبود خوراک تأثیر میگذارند مانند نگهدارندههای خوراک، آنتیاکسیدانها، امولسیفایرها، بایندرها، بافرها و توکسین بایندرها.
افزودنیهای حسی: ترکیباتی که از لحاظ تغییر ویژگیهای حسی خوراک (رنگ، طعم، بو) تأثیرگذار هستند مانند رنگدانهها و طعمدهندهها.
افزودنیهای تغذیهای/مغذی: ترکیباتی که به منظور تأمین هدف تغذیهای خاص مصرف میشوند مانند ویتامینها، مواد معدنی، اسیدهای آمینه، اوره و مشتقات آن.
افزودنیهای زوتکنیکال یا دو منظوره: ترکیباتی که بر سلامت و محیط پرورش دام تأثیرگذارند مانند افزایشدهندههای قابلیت هضم (آنزیمها)، بهبوددهندههای فلور میکروبی دستگاه گوارش (پروبیوتیکها، پریبیوتیکها، اسیدهای آلی، فایتوژنیکها و توکسین بایندر) و…
کوکسیدیواستاتها: ترکیباتی که برای کنترل و پیشگیری از بیماری کوکسیدیوز استفاده میشوند مانند ضد کوکسیدیوز ها.
اهمیت استفاده از افزودنی های خوراک در زنجیره های پرورش مرغ گوشتی و تخمگذار:
استفاده از افزودنیهای خوراک در زنجیرههای پرورش مرغ گوشتی و تخمگذار نقش اساسی در بهبود سلامت، بهرهوری و کیفیت محصولات نهایی دارد. این افزودنیها مقاومت طیور را در برابر بیماریها افزایش داده، نیاز به آنتیبیوتیکها را کاهش داده و میزان تلفات را کاهش میدهند.
استفاده از آنزیمها، اسیدهای آمینه، اسیدهای آلی، سینبیوتیکها، توکسینبایندرها، پلتبایندرها و سایر افزودنیها در خوراک طیور باعث افزایش کارایی تغذیه و بهبود جذب مواد مغذی میشود. به طور مثال، با بهبود کیفیت فیزیکی خوراک، مصرف خوراک و عملکرد طیور افزایش مییابد. این افزودنیها به تسریع رشد مرغهای گوشتی و افزایش تولید تخممرغ در مرغهای تخمگذار کمک میکنند و در نتیجه بهرهوری کلی (سودآوری) واحدهای پرورش را افزایش داده و هزینههای واحدهای پرورشی طیور را کاهش میدهند. همچنین با افزایش کارایی خوراک، اثرات زیستمحیطی کاهش مییابد. این ترکیبات نقش مهمی در پایداری و کارآمدی این صنعت دارند. استفاده از افزودنیهای خوراک در زنجیرههای پرورش مرغ گوشتی و تخمگذار، با بهبود سلامت، رشد، بهرهوری و کیفیت محصولات، نقش مهمی در پایداری و کارآمدی این صنعت دارد. تحقیق و نوآوری مستمر در توسعه افزودنیهای جدید و بهبود روشهای استفاده از آنها، برای پاسخگویی به نیازهای در حال تغییر صنعت طیور ضروری است.
یک پاسخ
بسیار عالی بود